آقای مدیر جمهور در صحبت‌های خود ضمن اینکه اذعان کرد؛ در حالی که میزان قیمت ارز بسیار فراتر از آنچه که مطالبه کنندگان آن انتظار داشتند زیاد کردن پیدا کرد، ولی گل
فرشاد مومنی: روحانی به جای انتقاد از خود اقتصاددانان را نصحیت می کند/ ورود نهادگرایان به دولت دروغ بزرگ است
عبارات مهم : ایران
به گزارش جماران، دکتر فرشاد مؤمنی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در ابتدای نشست «ارزیابی دستاورد ها و هزینه های طرح تحول سلامت» در مؤسسه دین و اقتصاد به انتقاد از نقصان برنامه ریزی توسعه در کشور عزیزمان ایران پرداخت و با اشاره به این که امسال هفتادمین سال تجربه ی برنامه ریزی توسعه در کشور عزیزمان ایران هست، گفت: از این نظر شاید بتوان ادعا کرد که کشور عزیزمان ایران در میان کشورهای در حال توسعه یکی از پیشگامان محسوب می شود.
پرسش بسیار مهمی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا برنامه های ده گانه ای که در دوره های قبل و بعد از انقلاب به اجرا درآمده و همین گونه برنامه ی یازدهمین آن که ششمین برنامه ی بعد از انقلاب محسوب می شود؛ آیا دستاوردهای انتظاری را نداشته و علی رغم اینکه در میان کشورهای در حال توسعه به طور نسبی بی سابقه ترین سطوح تخصیص منابع مادی و انسانی در چهارچوب این برنامه ها اتفاق افتاده، نه تنها کشور عزیزمان ایران هنوز در زمره ی کشورهای در حال توسعه به شمار می رود بلکه حتی در بعضی از زمینه های آینده ساز توسعه جایگاه نسبی ما در دنیا بعضاً روندهای قهقرایی را هم نشان می دهد.
روحانی به جای انتقاد از خود اقتصاددانان را نصحیت می کند/ ورود نهادگرایان به دولت دروغ بزرگ است ، فرشاد مومنی
رییس جمهور به جای اینکه از اقتصاددان های مشفق عذرخواهی کند که پنج سال مستمر به ایشان می گفتند که شما اقتصاد را دارید با چشمی می بینید که تنها یک چشم است و ناکارآمدی آن هم طی سه دهه محرز شده، از موضع اینکه ایشان به کشف و شهودی نائل شدند که اقتصاددان ها گویی نمی دانستند، فرمودند ما از این به بعد به پیچیدگی علم اقتصاد توجه بیشتری کنیم. ما از این توصیه سپاسگزاری می کنیم و گرامی می داریم ولی به ایشان با صراحت می گوییم که ما باید در عمل ملاحظه کنیم آنچه ایشان در مورد بی ثمر بودن زیاد کردن قیمت ارز فهمیدند و به زبان آوردند از لحظه ای که فهمیدند به بعد دستاوری عملی آن چیست و تفاوتش با کارهایی که در گذشته می شد چه چیزهایی خواهد بود؟
اودر پاسخ به این پرسش گفت: در فرآیند برنامه ریزی توسعه از شروع تا به امروز وجوه شکلی و ظاهری ماجرای برنامه ریزی به وجوه کارکردی و تعهدات و بستر نهادی پشتیبان از آن غلبه داشته است و برنامه ریزان ما به تدریج و به صورت فزاینده ماجرا را به سمتی پیش بردند که گویی برنامه ریزی شکل و شمایل یک مناسک ظاهری را به خودش گرفته، در حالی که هیچ یک از بنیان های مهم معرفتی و نهادی آن فراهم نمی شود و سیستم های نظارت و کنترل بر آن هم کار نمی کند هیچ نوع بازخواستی هم در زمینه ی عدم تحقق انتظارات علی رغم تحقق همه ی منابع مادی و انسانی آینده نگری شده است جهت آن در دستور کار نیست.
آقای مدیر جمهور در صحبت‌های خود ضمن اینکه اذعان کرد؛ در حالی که میزان قیمت ارز بسیار فراتر از آنچه که مطالبه کنندگان آن انتظار داشتند زیاد کردن پیدا کرد، ولی گل
این صاحب نظر اقتصاد توسعه، با انتقاد از پدیده تبدیل برنامه ریزی به مناسک» در کشور عزیزمان ایران خطاب به مردم کشور عزیزمان ایران گفت: بدانید این پدیده کار را به جایی رسانده که هر قدر به امروز نزدیکتر می شویم آنچه به عنوان فرآیند برنامه ریزی مطرح می شود زیاد شکل و شمایل ظاهرگرایانه و صوری و متوهمانه دارد و به هیچ وجه سمت اصول و بنیان ها نمی رود.
این مسئله خود یک نوع بی اعتنائی نظام وار به اصل و ضرورت برنامه ریزی را هم القاء می کند. اکنون ما از این نظر یک اوضاع به معنای دقیق کلمه پارادوکسیکال داریم. به این معنا که از یک طرف با شدت و وسعت و تعداد بحران ها و چالش های کوچک و بزرگی که کشور ما با آن روبروست مواجهیم و از طرف دیگر اراده ی غیرمتعارفی عملاً در ساختار قدرت در دستور کار است که گویی به صورت نظام وار بی برنامه بودن را به برنامه دار بودن ترجیح می دهند و این اراده شرایطی را جهت ما فراهم کرده که اگر هر چه سریعتر فکری راجع به ی آن نشود احتمال اینکه هزینه های ناشی از بی نامگی در کشور عزیزمان ایران مرتباً رو به زیاد کردن بگذارد کم نیست.
به گزارش جماران، دکتر مؤمنی با توجه به مواضع و مباحث طرح شده است در مؤسسه دین و اقتصاد گفت: ما بر این باور بوده ایم که به خاص از نقطه ی عطف روی کار آمدن مدیر جمهور آمریکا و تهدیدهای او مبنی بر خروج از برجام به دلایل و علل گوناگون شدت نیاز کشور ما به برنامه ریزی را در یک ابعاد خارق العاده تری زیاد کردن یافته هست. ولی آنچه عملاً مشاهده می شود این است که دقیقاً در نقطه ی برابر اقتضاء زمانه، یک برنامه گریزی با شدت کم سابقه ای طی سال های اخیر عملاً مشاهده می شود.
روحانی به جای انتقاد از خود اقتصاددانان را نصحیت می کند/ ورود نهادگرایان به دولت دروغ بزرگ است ، فرشاد مومنی
بدین معنا به غیر از وجوه مناسکی که انجام می شود و در ظاهر ما اکنون قانون مصوب برنامه ی ششم را هم داریم، ولی کارنامه ی برنامه های چهارم و پنجم کشور که از سوی نهادهای رسمی مورد ارزیابی قرار گرفته نشان دهنده ی این است که آنچه اجرا شده است تقریباً هیچ نسبتی با برنامه ی تصویب شده است نداشته هست. این مسئله کم و بیش با کمال تأسف در مورد برنامه ی ششم مصوب هم صادق هست.
ما در تجربه ی تاریخی گذشته ی خود شاهد این بودیم که هنگامی که سیاست انحطاط آور زیاد کردن شدید قیمت ارز در سال های اولیه ی دهه ی ۱۳۷۰ به بحران و بن بست خورد طیفی از کسانی که به اصطلاح اقتصاددان خوانده می شوند و پای این علم سینه می زدند مهمترین آن ها هنگامی که نخستین علائم بن بست ظاهر شد هر کدام به طریقی از پاسخگویی ترفه رفتند و ژستی گرفتند. یک نفر از آن ها استعفا داد و گفت من کار نمی کنم؛ شخص دیگری وقت مطالعاتی گرفت و به خارج رفت و شخصی دیگری بورس تحصیلی گرفت و بعد از اینکه اوضاع کشور را آشفته کرد تازه رفت که ادامه تحصیل دهد.
آقای مدیر جمهور در صحبت‌های خود ضمن اینکه اذعان کرد؛ در حالی که میزان قیمت ارز بسیار فراتر از آنچه که مطالبه کنندگان آن انتظار داشتند زیاد کردن پیدا کرد، ولی گل
این صاحب نظر اقتصاد ایران، با انتقاد از بی کیفیتی برنامه ششم توسعه گفت: از نظر حرفه ای ما می توانیم ادعا کنیم آنچه به عنوان برنامه ی ششم به تصویب رسیده و آن سندی که در شرکت برنامه تحت عنوان سند برنامه ی ششم تهیه آن انجام شد یکی از بی کیفیت ترین اسناد تاریخ برنامه ریزی کشور عزیزمان ایران به شمار می رود. بحث بر سر این است که حتی آن جنبه هایی از این سند هم که وجه قانونی پیدا کرده با اعتنای بایسته روبرو نیست و برآوردهای ما نشان می دهد بحران ها و چالش های متعددی که کشور با آن ها روبروست و پیوندها و در هم تنیدگی ها و تعامل هایی که بین این پرسشها و گرفتاری های حاد وجود دارد از یک طرف و فشارهای ناشی از موج تازه تحریم ها از طرف دیگر اقتضاء می کند که ما خیلی زیاد به رویکرد مبتنی بر برنامه ریزی اقبال نشان دهیم؛ جهت اینکه این یک تجربه ی جهانی است و مبانی نظری بسیار مستحکمی هم پیدا کرده که نشان می دهد برخورد برنامه ای با پرسشها و چالش های هر کشور حتی اگر برنامه ی با کیفیت بایسته هم نباشد هزینه ی وقت آن جهت نظام ملّی بسیار کمتر خواهد بود از شرایط کشوری که به بدون برنامه اداره می شود.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: با وجود اینکه به خاص از وقت اعلام مدیر جمهور آمریکا مبنی بر خروج از برجام ما این مسئله را بارها و بارها و با تکیه بر شواهد و مستندات کافی گوشزد کرده ایم با کمال تأسف توجه بایسته ای مشاهده نمی شود و در این فضای بی نامگی غیر از اینکه کشور هزینه های غیرمتعارف و اجتناب پذیری را تحمل می کند ما شاهد موج های جدیدی از به هم ریختگی ها هم هستیم.
روحانی به جای انتقاد از خود اقتصاددانان را نصحیت می کند/ ورود نهادگرایان به دولت دروغ بزرگ است ، فرشاد مومنی
حداقل زیان این به هم ریختگی ها و اصطکاک هایی پیآمد آن این است که جایگزین اینکه همه ی ظرفیت های دانایی کشور را جهت مواجهه ی هر چه خردورزانه تر با شرایط خطیر موجود بسیج کند بعضاً این ظرفیت ها را به رویارویی و خنثی سازی کارها یکدیگر هم می کشاند که به هیچ وجه به صلاح کشور نیست و باید یکبار دیگر صمیمانه و مشفقانه با مسئولان کشور در سطح هر سه قوه و همین گونه نهاد های نظارتی بخواهیم تا این تصور که بدون برنامه می توان برخوردی فعال و مؤثر با شرایط پیچیده ی همراه با تحریم های از سر گرفته شده است برقرار کرد تقریباً غیر ممکن هست.
به گزارش جماران، دکتر فرشاد مؤمنی در ادامه ای به نمونه ای از اصطکاک هایی پدید آمده از بی برنامگی حاکم بر نظام تصمیم گیری و تخصیص منابع اشاره کرد و گفت: من می توانم به ماجرای دستکاری قیمت ارز به عنوان یک نمونه اشاره کنم. همان گونه که چندین بار در جلسات این مسئله مورد بررسی قرار داده شد هیچ یک از انتظارات طرفداران زیاد کردن قیمت ارز در طی سی ساله ی گذشته اتفاق نیفتاده هست. ولی در عوض تا دلتان بخواهد آسیب ها و خسارت های بعضاً غیر قابل جبرانی بر اثر اجرای سیاست آشفته ساز به کشور ما تحمیل شده است است.
دکتر مؤمنی در ادامه به تمرکز رسانه ها بر روی سخنان مدیر جمهور با مسئولان وزارت اقتصاد و امور دارایی در روز چهاردهم آبان ماه اشاره کرد و گفت: آقای مدیر جمهور در بخشی از صحبت های خود نشان داد گویی سطوحی از درک تذکرات مشفقانه و نقد ها و هشدار های اقتصاددان ها جهت ایشان پدید آمده هست. ایشان سخنانی با این مضمون گفتند که عده ای اقتصاددان طی چند ماهه ی اخیر مکرر به ایشان توصیه می کردند که راه را جهت زیاد کردن قیمت ارز باز کنند و به تعبیر ایشان اگر چنین چیزی اتفاق بیفتد کشور عزیزمان ایران گلستان می شود ولی به قاعده ی تجربه ی سی ساله از همان ابتدا جهت اکثریت اقتصاددان های کشور عزیزمان ایران محرز شده است بود و این احراز مطلق حتی در بی شمار اسناد رسمی منتشره به وسیله شرکت برنامه و بودجه و بانک مرکزی و وزارت اقتصاد و دارایی هم بازتاب یافته بود و از روز سرکار آمدن آقای حسن روحانی تا به امروز هم بارها و بارها اقتصاددان ها در این زمینه هشدارهای کافی داده بودند.
وی افزود: آقای مدیر جمهور در صحبت های خود ضمن اینکه اذعان کرد؛ در حالی که میزان قیمت ارز بسیار فراتر از آنچه که مطالبه کنندگان آن انتظار داشتند زیاد کردن پیدا کرد، ولی گلستان موعود حاصل نشد در عین حال جایگزین اینکه انتقاد از خود کند و خطای فاحش خود را در نادیده گرفتن پنج ساله ی تذکرات مشفقانه ی اقتصاددان ها مورد توجه قرار بدهند به نصیحت و توصیه ی کارشناسی به اقتصاددان ها اقدام کردند و فرمود چون آن گلستان موعود متوهم ها و ذی نفع ها حاصل نشده، این اقتصاددان ها هستند که باید توجه کنند با یک عمل پیچیده سروکار دارند.
دکتر فرشاد مؤمنی گفت: جهت ما قسمت اول ماجرا خیلی مهم تر است که یک مقام رسمی به صراحت اذعان کرده که این سیاست هیچ دستاوردی جهت کشور نداشته و یکبار دیگر هم بعد از سه دهه تجربه ی شکست خورده مقام رسمی اینبار خیلی صریح تر از تجربه های قبلی خود و مقامات قبلی سیاستگذاری کشور بر روی این مسئله صحه گذاشت. ایشان جایگزین اینکه از اقتصاددان های مشفق عذرخواهی کند که پنج سال مستمر به ایشان می گفتند که شما اقتصاد را دارید با چشمی می بینید که تنها یک چشم است و ناکارآمدی آن هم طی سه دهه محرز شده، از موضع اینکه ایشان به کشف و شهودی نائل شدند که اقتصاددان ها گویی نمی دانستند، فرمودند ما از این به بعد به پیچیدگی علم اقتصاد توجه بیشتری کنیم.
ما از این توصیه سپاسگزاری می کنیم و گرامی می داریم ولی به ایشان با صراحت می گوییم که ما باید در عمل ملاحظه کنیم آنچه ایشان در مورد بی ثمر بودن زیاد کردن قیمت ارز فهمیدند و به زبان آوردند از لحظه ای که فهمیدند به بعد دستاوری عملی آن چیست و تفاوتش با کارهایی که در گذشته می شد چه چیزهایی خواهد بود؟
کسانی که از این سیاست دفاع می کردند یک نفر یک نفر دارند لیز می خورند و با همان سبک و سیاق سابق جایگزین پاسخگویی فرار را بر قرار ترجیح می دهند. ولی سیستم مافیای رسانه ای که از این ایده پشتیبانی می کند یک موجی را سامان دهی می دهد تحت عنوان اینکه این اندیشه در دولت نیست. موج دیگری که در همین چارچوب مافیای رسانه ای راه انداخته این است که می گوید هنگامی که آن ها کنار رفتند به معنای مسلط شدن نهادگرایان در عرصه ی مدیریت اقتصادی کشور است که این یک دروغ بزرگ هست. به مفهوم دقیق کلمه و در کادر صلاحیت ها و ترجیحات و توصیه های نهادگرایی هرگز تاکنون دولت هیچ نوع اصلاحی در جهت گیری سیاستی خود در چهارچوب آموزه ی نهادگرایی در دستور کار قرار نداده هست. از نظر نهادگراها جهت حرکت به سمت اصلاح هیچ متغیری به اندازه ی امنیت حقوق مالکیت آینده ساز و تعیین کننده نیست.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: در اینجا دوباره ما مشفقانه نصیحت خودمان را تکرار می کنیم که همان گونه بارها گفته ایم جهت سامان دادن ماجرای ارز و قیمت آن و نحوه ی تخصیص آن در اقتصاد ملّی اگر فکر کنند که این ماجرای را فی نفسه می توانند حل و فصل کنند و به اصلاحات مبتنی بر برنامه ی متناسب در سایر سیاستگذاری های غلطی اهتمام نکنند که پشتیبانی کننده از رویکرد غلطی است که دولت اتخاذ کرده بود، ما دوباره با شکست روبرو خواهیم شد و این باید دانسته شود. ولی چون در این زمینه روزمرگی بر دولت حاکم است و برنامه ای وجود ندارد همان گونه که عرض کردم اصطکاک هایی هم پیش می آید.
وی افزود: ما در تجربه ی تاریخی گذشته ی خود شاهد این بودیم که هنگامی که سیاست انحطاط آور زیاد کردن شدید قیمت ارز در سال های اولیه ی دهه ی ۱۳۷۰ به بحران و بن بست خورد طیفی از کسانی که به اصطلاح اقتصاددان خوانده می شوند و پای این علم سینه می زدند مهمترین آن ها هنگامی که نخستین علائم بن بست ظاهر شد هر کدام به طریقی از پاسخگویی ترفه رفتند و ژستی گرفتند. یک نفر از آن ها استعفا داد و گفت من کار نمی کنم؛ شخص دیگری وقت مطالعاتی گرفت و به خارج رفت و شخصی دیگری بورس تحصیلی گرفت و بعد از اینکه اوضاع کشور را آشفته کرد تازه رفت که ادامه تحصیل دهد.
کسانی که مسئولیت گریزتر بودند سریعتر اقداماتی جهت فرار از مسئولیت انجام دادند زمانی که نخستین علائم جدّی انحطاط آوری و شکست سیاست زیاد کردن قیمت ارز اتفاق افتاد. در آن دوره هم یکی از کسانی که بیشترین مسئولیت را داشت و اکنون هم بی پرواترین هتاکی ها را به نام علم در ساحت اقتصاد انجام می دهد در مراسم تودیع خود در شرکت برنامه فرافکنانه و گستاخانه تحت این عنوان گفته بود که «من دارم می روم، لیکن در سوبسید نمی توانم زندگی کنم». از نظر ایشان آن شکست که به تورم های هنوز تکرار نشده در سال های میانی دهه ی ۱۳۷۰ اتفاق افتاده بود کافی نبود و نظرش این بود که همچنان سیاست های انحطاط آور ادامه پیدا کند و جایگزین اینکه عذرخواهی کند و مسئولیت بپذیرد فرار همراه با هتاکی و فرافکنی کرد.
وی افزود: اکنون هم علائمی از این مسئله در درون دولت حسن روحانی دوباره مشاهده می شود. هنگامی که بن بست و خسارت بار بودن و پر هزینه بودن این سیاست آشکار شد چند ماهی است زمزمه هایی مطرح می شود کسانی که از این سیاست دفاع می کردند یک نفر یک نفر دارند لیز می خورند و با همان سبک و سیاق سابق جایگزین پاسخگویی فرار را بر قرار ترجیح می دهند. ولی سیستم مافیای رسانه ای که از این ایده پشتیبانی می کند یک موجی را سامان دهی می دهد تحت عنوان اینکه این اندیشه در دولت نیست. خود این مسئله ماجرایی دارد که باید آقای مدیر جمهور و دم دستگاه مشاورین ایشان در هوشیاری مورد نیاز را از خود نشان دهند.
موج دیگری که در همین چارچوب مافیای رسانه ای راه انداخته این است که می گوید هنگامی که آن ها کنار رفتند به معنای مسلط شدن نهادگرایان در عرصه ی مدیریت اقتصادی کشور است که این یک دروغ بزرگ هست. به مفهوم دقیق کلمه و در کادر صلاحیت ها و ترجیحات و توصیه های نهادگرایی هرگز تاکنون دولت هیچ نوع اصلاحی در جهت گیری سیاستی خود در چهارچوب آموزه ی نهادگرایی در دستور کار قرار نداده هست.
از نظر نهادگراها جهت حرکت به سمت اصلاح هیچ متغیری به اندازه ی امنیت حقوق مالکیت آینده ساز و تعیین کننده نیست. در این زمینه دولت فعلی مانند دولت های قبلی نه در اسناد برنامه ای خود کوچکترین اهتمامی در این زمینه در دستور کار قرار داده و نه اکنون هیچ صحبتی در این زمینه می شود. هیچ یک از مسئولیت های کلیدی اقتصادی کشور هم تغییری به آن معنا نکرده که بگوییم عوض کردن بینشی اتفاق افتاده هست.
وی با انتقاد از عدم عوض کردن مواضع اقتصادی دولت گفت: دولت مطلقاً بعد از اینکه آقای مدیر جمهور فهمید آن رویکرد فقط می تواند جهت کشور فاجعه سازی کند هیچ اهتمامی جهت برخورد برنامه ای با چالش های موجود را از خود به نمایش نگذاشته و حتی رسانه های سالم را هم تحت تأثیر قرار داده و بعضی از رسانه های سالم هم بازی این ماجرا را خورده اند و می خواهد سطح بالاتری از مسئولیت گریزی را نسبت به تجربه ی دهه ی ۱۳۷۰ انجام دهند؛ به این معنا که می خواهند به طور هم وقت در حین اینکه خودشان از مسئولیت فرار می کنند بار افتضاحات کنونی اوضاع اقتصادی کشور را هم به گردن نهادگراها بیندازند.
دکتر مؤمنی گفت: من تردید ندارم که در دولت، مجلس و سطح رسانه های ما آدم های مستقل و آگاه و هوشمند وجود دارند و من فقط آن ها را به این فرا می خوانم که بازی مافیای رسانه ای رانت محور را که از طریق بازی های پی درپی و دستکاری های بی ثبات ساز در متغیرهای کلیدی منافع خود و هم پیمانان خود را تأمین می کند نخورند و تحت بازی آن ها موجی راه نیندازند که چون آن ها رفتند بعد نهادگراها آمدند؛ چنین خبری نیست یا لااقل می توانیم بگوییم نه تنها تاکنون کوچکترین علامتی در این زمینه وجود ندارد بلکه ما کوچکترین اراده ای در این زمینه نمی بینیم و در بضاعت مدیریت اقتصادی بی کیفیت کنونی کشور هم اصلاً نمی بینیم که بتواند خودش را در یک وقت زمانی باقی مانده جهت این دولت مجهز کند مگر اینکه رویه های خودشان را عوض کردن دهند و هم به شرحی که ما بارها از مسئولان کلیدی کشور خواسته ایم کمی به توصیه های مشفقانه ی کارشناسی تن در بدهند و هم مسئله ی نیاز شدید کشور به برنامه ریزی و هم برخورد وقت طلبانه و مسئولیت گریزانه ای که طرفداران شوک درمانی در کشور عزیزمان ایران در دستور کار قرار دادند.
وی در ادامه گفت: عنوان جلسه ی امروز ما هم یکی دیگر از مصداق های برخورد غیر برنامه ای با پرسشها حیاتی کشور هست. زمانی که دولت اول آقای روحانی ایده ی طرح تحول سلامت را مطرح کرد ما در همین مسئله حداقل ده جلسه ی ارزیابی انتقادی این طرح را برگزار کردیم. در این جلسه ها مشفقانه به آن ها گوشزد کردیم که نحوه برخورد دولت آقای روحانی با نحوه تحول سلامت شباهت های حیرت انگیزی با نحوه برخورد دولت آقای احمدی نژاد با مسکن مهر داشت.
بدین معنا هر دوی آن ها در تشخیص حوزه ی بحرانی با پرسشها بسیار جدّی و حاد بسیار خوب عمل کرده بودند. ولی از آن جایی که شتابزدگی و بی برنامگی حرف اول را می زد و یک بی اعتنائی غیر متعارفی به اسناد فرا دست در این زمینه مشاهده می شد ما آینده نگری می کردیم که این طرح هم مثل هر اقدام غیر برنامه ای دیگر به هیچ وجه انتظارات موعود را برآورده نمی کند ولی گرفتاری های جدیدی جهت کشور ایجاد می کند. یا بر گرفتاری های موجود بسی خواهد افزود و یا ترکیبی از هر دوی آن ها که در چند سال اخیر اتفاق افتاده زیاد به گزینه ی سوم نزدیک هست. با کمال تأسف در این مورد هم رویکردی که در وزارت بهداشت در دستور کار قرار داده شد از همان شروع بی اعتنائی کامل به تذکرات مشفقانه ی کارشناسی و اتخاذ رویکرد فرافکنانه و فرار به جلو بود.
رویکردهایی مثل بر چسب زدن به منتقدان حتی برخورد هتاکانه و غیر مؤدبانه با آن ها و دادن وعده های عجیب و غریب بر جدّی گرفتن این توصیه ها زیاد ترجیح داده شد. کشور هزینه ها را اینبار هم پرداخت؛ مانند هزینه هایی که در مسکن مهر پرداخت. ولی امیدواریم که در این دولت لااقل تا قبل از آخر دوره ی عمرشان سریعتر متوجه شوند که برخورد بی برنامه ولو اینکه با حداکثر حسن نیّت هم همراه باشد جهت موفقیت کفایت نمی کند.
به گزارش جماران دکتر مؤمنی در ادامه با اشاره به تجربه مسکن مهر در دولت احمدی نژاد گفت: در مورد مسکن مهر با اینکه تقریباً نیمی از دولت دوم آقای روحانی هم سپری شده است هنوز هم نتوانستند سامان مناسبی جهت مسکن مهر ایجاد کنند. ما باید امیدوار باشیم و تلاش های خودمان را در زمینه ی استمرار ارزیابی های مشفقانه ادامه دهیم از مسئله ای که در حیطه ی حیاتی کشور است تا لااقل در این دولت اندکی سریعتر از دولت قبلی به هوش بیایند و با تن در دادن به ملاحظات کارشناسی و گفتگوهای سالم و غیر هتاکانه راه را باز کنند به سمت اصلاحاتی که اداره ی امور سلامت کشور را کم هزینه تر و پر دستاوردتر امکان پذیر کنند.
واژه های کلیدی: ایران | اقتصاد | اقتصاد | برنامه | اقتصادی | رسانه ای | رسانه ها | برنامه ریزی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
